Jaloezie op reis. Trots liep ik met mijn trolley koffertje aan de ene hand, de schitterende koffer vol Jaloezie in de andere hand naar station Venlo. Voor aankomst bij het station (15 minuten lopen) vroeg ik mij al lichtelijk verhit af waarom er geen wielen onder de koffer zaten. Ik kwam er ook achter dat het reizen met 2 koffers inhoud dat lopen met een kop hete koffie niet ging lukken want geen handen vrij. Door het gehannes met beide koffers heb ik op station Nijmegen nog wel bij de ene vervoerder uitgecheckt maar ben ik vergeten bij de NS in te checken. Daar kwam ik achter toen de trein naar Zwolle het perron op reed. Snel (hoezo snel met 2 koffers in een mensenmassa) ging ik met de trap naar beneden, zette beide koffers neer, pakte mijn OV-kaart, checkte in, pakte beide koffers weer op, liep de roltrap op naar boven en had geen handen vrij om de trein naar Zwolle uit te zwaaien. Pfff. Gelukkig waren er toen wel bankjes vrij. Snel ging ik zitten, beide koffers aan mijn voeten, de beschilderde kant van de koffer vol Jaloezie zo gekeerd dat dat het eerste was wat reizigers die het perron met de roltrap opkwamen zagen. Een kleine poging even wat kleur in sommige mensen hun bestaan te brengen.
Gelukkig kwam de trein naar Zwolle snel, de overstap in Zwolle op de trein naar Groningen verliep zonder kleerscheuren en blij en gelukkig liep ik een dikke 4,5 uur na het dichttrekken van de deur van mijn flat station Groningen uit alwaar mijn taxi al snel voorreed. Helemaal blij heb ik bij aankomst op mijn logeeradres Jaloezie overhandigd. Daarmee was deze reis voor Jaloezie nog niet ten einde. Dinsdag vertrok Jaloezie samen met zijn nieuwe tijdelijke bewonderaar naar haar kamer in Utrecht. Gezien mijn ervaringen met een koffer vol Jaloezie heeft zij haar eigen koffer in Groningen gelaten en heeft ervoor gekozen om 'licht' te reizen...
Mooie bijkomstigheid van het reizen met een zware koffer, zonder wieltjes, maar wel vol Jaloezie is dat voor mijn gevoel mijn kipfiletjes geslonken zijn. Maar misschien dat dat meer de wens is die de gedachten stuurt.
Ik wil iedereen die het mogelijk heeft gemaakt dat ik een maand lang Jaloezie in huis heb gehad hiervoor bedanken.
Rianne
Gelukkig kwam de trein naar Zwolle snel, de overstap in Zwolle op de trein naar Groningen verliep zonder kleerscheuren en blij en gelukkig liep ik een dikke 4,5 uur na het dichttrekken van de deur van mijn flat station Groningen uit alwaar mijn taxi al snel voorreed. Helemaal blij heb ik bij aankomst op mijn logeeradres Jaloezie overhandigd. Daarmee was deze reis voor Jaloezie nog niet ten einde. Dinsdag vertrok Jaloezie samen met zijn nieuwe tijdelijke bewonderaar naar haar kamer in Utrecht. Gezien mijn ervaringen met een koffer vol Jaloezie heeft zij haar eigen koffer in Groningen gelaten en heeft ervoor gekozen om 'licht' te reizen...
Mooie bijkomstigheid van het reizen met een zware koffer, zonder wieltjes, maar wel vol Jaloezie is dat voor mijn gevoel mijn kipfiletjes geslonken zijn. Maar misschien dat dat meer de wens is die de gedachten stuurt.
Ik wil iedereen die het mogelijk heeft gemaakt dat ik een maand lang Jaloezie in huis heb gehad hiervoor bedanken.
Rianne
